The simple life
Het deed deugd dat Plan B(os). Vooraf, tijdens en nu nog. Met een grote zucht van voldoening denken we eraan terug. Maar waren het alleen de bossen of wat deed er nog zo'n deugd? Ongetwijfeld al de ettelijke uren in de buitenlucht, bewegen en stilvallen tegelijk, de vele Oooo’s en Aaaa’s in de natuurdomeinen en prille herfstkleuren die we doorfietsten.
Nog meer dat leven op het ritme van de dag en wat het lijf aankan of wil die dag. Verrast zijn ook door wat en wie we allemaal tegenkomen. We lachen spontaan om Maggi die vrolijk taterend 40 km met ons meereed, of de man van de ‘Colson-bandjes’ die zijn nostalgisch verhaal deed over fietsen met zijn vrouw, de automaat met rijstpap als je een dip hebt onderweg.
Wat ook deugd doet: van het pad afwijken als dat beter is of leuker is, of een extra lusje inslaan als het daar toch mooier blijkt. De plantrekkerij als je bagage er wordt afgeslingerd of je rekje er af valt. Met stip op 1 ook: ‘De tijd nemen om even niet te werken’. Te genieten ook dat iedereen op die ene maandag dan wel aan het werk is en soms vaststellen dat je al 2 dagen niet in de bewoonde wereld fietste en dan het niet meer fijn vinden als je wel mensen en vooral auto’s tegenkomt. Om heel weinig te moeten ook, zelfs niet eens veel te praten tegen elkaar onderweg, te mijmeren, om open en nieuwsgierig te kijken en alles rondom ons op te nemen en te bekijken..
Zonder ‘hoop en dromen’ is er niks aan
Zonder twijfel wat het meeste deugd deed: Plan B(os) maakte wel wat los bij onze vrienden en kennissen. Na 7 dagen fietsten we een klein ‘Ann-Sofie bos’ bij elkaar met, jawel, 255 bomen! Dankjewel alvast voor jullie enthousiasme en steun. De vele berichtjes onderweg deden deugd. Het was bedoeld als een fijn project met ons twee rond iets wat we belangrijk vonden. Eerst twijfelden we nog of een blog nodig was. Een goed doel dat wel. En hop, voor we het wisten werden er een hoop mensen blij van ons plan. En vergroten we mee de hoop bomen.
Zonder twijfel wat het meeste deugd deed: Plan B(os) maakte wel wat los bij onze vrienden en kennissen. Na 7 dagen fietsten we een klein ‘Ann-Sofie bos’ bij elkaar met, jawel, 255 bomen! Dankjewel alvast voor jullie enthousiasme en steun. De vele berichtjes onderweg deden deugd. Het was bedoeld als een fijn project met ons twee rond iets wat we belangrijk vonden. Eerst twijfelden we nog of een blog nodig was. Een goed doel dat wel. En hop, voor we het wisten werden er een hoop mensen blij van ons plan. En vergroten we mee de hoop bomen.
Is er nog hoop?
Daar denken we eigenlijk niet over na. Natuurlijk is er hoop. Het is maar hoe je het bekijkt, en laat ons nu net iets meer voorstander zijn van iets veranderen door een positief verhaal. Door voor te stellen 'hoe zou het zijn als ...er meer groen/bos is...', 'hoe voelt het als we onze levensstijl aanpassen aan het ritme van de natuur...'. Dat hield ons vooraf en onderweg heel hard bezig, en nadien nog meer.
De boskenner Peter Wohlleben zei het zo mooi: 'Mensen denken dat tijd doorbrengen in de natuur hun rust brengt. Dat is niet zo. Het brengt ons in een natuurlijke toestand. In het dagelijkse leven zitten we vaak in een te drukke modus die onze stress levels de hoogte injagen.’ Leven op het ritme van de natuur, wil voor ons niet zeggen met blote voeten in een zelfgebreide outfit rondlopen. Het zit ‘m in drukke periodes afwisselen met periodes van vertragen. Met de herfstperiode en winter waar je meer tijd neemt om naar binnen te keren, te bezinnen, te rusten, je te omringen met warmte enzovoort. En in de lente al die energie los te gooien. Je te smijten op een projectje enz.
Vergroot de hoop!
We konden in onze trip niet voorbij het klimaat. En ook in onze blog niet. De klimaatverandering is er. Onze kinderen denken er al minstens evenveel over na. De boodschap van David Attenborough vinden we goed bij ons passen. ‘Lang leve de wildgroei’. Deze BBC reporter is een vertrouwde stem in heel wat natuurdocumentaires en hij kan met zijn 93 jaar heel goed getuigen welke verandering zich heeft ingezet in de afgelopen eeuw. Zijn pleidooi toont het ‘EN-EN’ verhaal waar we zo fan van zijn. Ook hij toont de gevaren en de impact van het verderzetten van de klimaattrends. Dat is nodig. Ons er blijven aan herinneren. Alleen zorgt het bij sommigen voor een averechts effect. Mensen beginnen het in vraag te stellen, als iets ‘duur’ af te schilderen of iets politiek, of zijn ‘ER TEGEN’. Dat hoeft niet vinden we en David toont heel mooi hoe haalbaar het is om dit te doen keren. Met grote en kleine inspanningen. Met ervaringen die werken (Check het hier). Dat geloof en optimisme is iets waar we ons helemaal in kunnen vinden.
Waar dromen wij van?
We schreven dit kort tekstje voor we vertrokken en zijn het vergeten posten op onze blog. Het paste op dat moment nog niet vonden we. Eens kijken wat we toen vonden en of het 2 maand later nog zo is:
“Het zou allereerst fijn zijn dat er door onze actie meer bomen worden aangeplant. Maar als we wat verder dromen, hopen we dat mensen er bewuster van worden van de nood aan groen, genoeg bosrijke omgeving en het effect daarvan op hun eigen gezondheid. Misschien iets bewuster gaan leven ook of gezonder. Meer buiten zijn, zelf wat bomen of groen aan te planten in hun tuin, projecten te steunen of hun gemeente aanspreken. Het zou geweldig zijn moesten er meer natuurparken komen en meer speelbossen. Vaak stopt bosbeheer aan een gemeentegrens of provinciegrens. Of ook een landbouwbeleid waar het evident is dat bomen daar een onderdeel van zijn. Het gaat dus niet alleen over een ‘groen’ idee, maar ook om een ‘gezond’ idee. Bomen zijn goed voor ons. Punt.”
Het blijft alleszins overeind. Maar ik denk dat we intussen meer willen… Begint het te leven dat niet alleen wij hier de deugd en nood van inzien? Of is het net als overal Volvo’s en zwangere vrouwen zien wanneer je daar ook mee bezig bent? Of is het zoals de Netflix documentaire ‘Social dilemma’ aangeeft dat onze facebook/instragram feed ons enkel maar meer te zien geeft van wat we al ‘liken’. Geen idee. Deels wel en deels niet. We willen het alleszins wel zien. En we zijn nog niemand tegengekomen die na een fietstocht of wandeling met ons in het bos zei: ‘Dit deed echt geen deugd, doen we nooit meer…’.
We konden in onze trip niet voorbij het klimaat. En ook in onze blog niet. De klimaatverandering is er. Onze kinderen denken er al minstens evenveel over na. De boodschap van David Attenborough vinden we goed bij ons passen. ‘Lang leve de wildgroei’. Deze BBC reporter is een vertrouwde stem in heel wat natuurdocumentaires en hij kan met zijn 93 jaar heel goed getuigen welke verandering zich heeft ingezet in de afgelopen eeuw. Zijn pleidooi toont het ‘EN-EN’ verhaal waar we zo fan van zijn. Ook hij toont de gevaren en de impact van het verderzetten van de klimaattrends. Dat is nodig. Ons er blijven aan herinneren. Alleen zorgt het bij sommigen voor een averechts effect. Mensen beginnen het in vraag te stellen, als iets ‘duur’ af te schilderen of iets politiek, of zijn ‘ER TEGEN’. Dat hoeft niet vinden we en David toont heel mooi hoe haalbaar het is om dit te doen keren. Met grote en kleine inspanningen. Met ervaringen die werken (Check het hier). Dat geloof en optimisme is iets waar we ons helemaal in kunnen vinden.
We schreven dit kort tekstje voor we vertrokken en zijn het vergeten posten op onze blog. Het paste op dat moment nog niet vonden we. Eens kijken wat we toen vonden en of het 2 maand later nog zo is:
Het blijft alleszins overeind. Maar ik denk dat we intussen meer willen… Begint het te leven dat niet alleen wij hier de deugd en nood van inzien? Of is het net als overal Volvo’s en zwangere vrouwen zien wanneer je daar ook mee bezig bent? Of is het zoals de Netflix documentaire ‘Social dilemma’ aangeeft dat onze facebook/instragram feed ons enkel maar meer te zien geeft van wat we al ‘liken’. Geen idee. Deels wel en deels niet. We willen het alleszins wel zien. En we zijn nog niemand tegengekomen die na een fietstocht of wandeling met ons in het bos zei: ‘Dit deed echt geen deugd, doen we nooit meer…’.
Misschien maakte de tocht ook wel wat los over hoe we dit concreter kunnen maken. Een echt plan is er nog niet. Er is wel iets in gang gezet. Bijvoorbeeld: ‘hoe kunnen we anderen inspireren of meenemen en zuurstof geven’. We weten het nog niet allemaal concreet. Dat is ok, dat ‘niet weten’. Zolang we het maar niet vergeten. Sofie schudt hier even een quote uit haar mouw: ‘Plan B(os) is the little dream to remind us of the bigger dream’. Wordt vervolgd dus.
Over lintjes doorknippen en een eigen Bos+
We zien het al helemaal voor ons: Er is een fanfare of toch muziek, veel mensen, en drank :)! Er worden lintjes doorgeknipt. De burgemeester is er. We onthullen een bord met de naam ‘het Ann-Sofie bos’ …
We zien het al helemaal voor ons: Er is een fanfare of toch muziek, veel mensen, en drank :)! Er worden lintjes doorgeknipt. De burgemeester is er. We onthullen een bord met de naam ‘het Ann-Sofie bos’ …
Ok serieus... Op dit moment is het helaas nog niet duidelijk hoe en wanneer we bosfans mogen uitnodigen voor de aanplanting of inwijding van ons bos, door de gekende maatregelen. Maar er zal zeker en vast iets georganiseerd worden, in rustigere tijden. We'll keep you posted!
We gingen trouwens niet voor niets met Bos+ in zee, zo leert een interview met Tillia ons achteraf. We voelden al een match dat deze vzw goed aansluit bij wat we vinden en kozen hen als goede doel. Bos+ is radicaler dan we dachten. Boomcompensatie als gevolg van de betonstop. Daar doen ze niet aan mee. Elders bomen planten als er op een andere plaats moeten verdwijnen, betekent nog steeds hetzelfde netto resultaat, vinden ze. Ze willen meer. Meer bomen dus. In Oost-Vlaanderen kochten ze recent voor de eerste keer eigen gronden aan. Op deze gronden worden ook onze bomen aangeplant, om er nooit meer te verdwijnen. Place to be is Moerbeke met het Wullebos. Daar staan we trots naast het Heldenbos, een initiatief van Bos+ om bomen aan te planten voor iedereen die in coronatijden iets voor iemand betekent en hulp bood hoe groot of klein ook. We mogen dus (heel bescheiden) mee dit bos helpen uitbreiden.
We ondervonden ook tijdens onze tocht dat bosuitbreiding en groenuitbreiding nodig is. Onze laatste dag sprongen we op de trein van Zottegem naar Brussel. Niet alleen omdat we moe waren, maar tijdens het plannen merkten we dat er bijzonder weinig groene stukjes aan elkaar te fietsen zijn in deze regio. We hadden dus geen zin om betonkilometers te doorkruisen. Bos+ werkt in deze regio toevallig ook aan het aanleggen van een groene strook die de (beperkte) groene zones uitbreidt en aan elkaar hangt. Dat komt de biodiversiteit en ons fietsplezier zeker ten goede.
Zadelpijn wordt NIET beter met de dagen (Jaren?)
Jaja dat zal wel dat alles deugd deed. No way. We willen even alle raadgevers over zadelpijn op het matje roepen, want ‘dat wordt NIET beter met de dagen’. Er zijn ook auto’s die te dicht bij je rijden en je dus in de kant duwen als er geen fietspad is. Regen valt ook nog steeds te vaak op momenten dat je de weg kwijt bent. En een blog schrijven na een avondje blijven plakken met Marianne is echt wel een MOETEN en gaat wat moeizamer. Ook menig restaurantuitbater moet raar gekeken hebben hoe asociaal we telkens gingen dineren. Een blog maken kan asociaal gedrag uitlokken. Hier stopt het. Meer negatiefs kunnen we niet bedenken. Sorry :).
Dankjewel aan alle Plan B(os) lezers en fans. En een speciale dankjewel aan het thuisfront. Sorry alvast als jullie net iets te vaak moeten horen: ‘ah hier zijn we ook gepasseerd’, of ‘oooo dit is ook schoon’. ‘Gaan we nog s naar een bos?...’.
Jaja dat zal wel dat alles deugd deed. No way. We willen even alle raadgevers over zadelpijn op het matje roepen, want ‘dat wordt NIET beter met de dagen’. Er zijn ook auto’s die te dicht bij je rijden en je dus in de kant duwen als er geen fietspad is. Regen valt ook nog steeds te vaak op momenten dat je de weg kwijt bent. En een blog schrijven na een avondje blijven plakken met Marianne is echt wel een MOETEN en gaat wat moeizamer. Ook menig restaurantuitbater moet raar gekeken hebben hoe asociaal we telkens gingen dineren. Een blog maken kan asociaal gedrag uitlokken. Hier stopt het. Meer negatiefs kunnen we niet bedenken. Sorry :).
Ann-Sofie
