Moet er nog bos zijn?

Ja graag!

Maar wat moet er efkes niet meer zijn? Even geen kilometers meer dankje. Of zadelpijn. Of koude benen. (Het was 15 graden warmer toen we een week geleden vertrokken!). Of domme omwegen of auto’s die te dicht rijden in een bergaf....

Maar bomen? Nee daar krijgen we niet genoeg van. Je zou zeggen een week overdosis is genoeg, maar de verslaving gaat niet over. Het buitenzijn, groen, een frisser hoofd krijgen dan wanneer we binnenzitten. Verwonderd zijn ‘hoe schoon het wel is’ met of zonder regen.

De route:

We laten al vroeg onze Hostellerie achter ons en vertrekken met grauw grijs regenweer richting het park van Enghien.

Een mooie mix van natuur en cultuur in dit park. De oude stallen van het kasteel zijn omgedoopt tot expositieruimte. We rijden tot het midden van het park waar een labyrint van bosdreven uitkomen op een mooi prieeltje. Zeker met Sofie er in 😊.

We doorkruisen nadien het mooie Bois de Lessines waar we een omweg willen doen naar de Arbre de Liberté met 8 m omtrek en volgens de legende blaadjes in hartvorm. Het pad brengt ons ergens anders. We zitten al in Lessines en zo ontdekken we het industriele erfgoed. 

Ook rijden we langs de steengroeve van ‘porfier’, een soort graniet. Moeten er nog steentjes zijn? We pikken nadien in op de route en laten het Akrenbos achter ons. 

De klimmetjes beginnen terug pittiger te worden. De eerste richting Flobecq is een kuitenbijter. Nadien zoeken we een lunchplek in het Domeinbos. 

De rest van de route zitten we in de malsgroene Zwalmstreek via Brakel en Zottegem. 

Onderweg pikken we het Kloosterbos nog mee. De klim nemen we er bij, omdat het de laatste zijn. 

In Zottegem nemen we de trein naar Brussel. 

Van daar nog een 20-tal km in eigen streek. De stal roept!

De bomen - Wood Wide Web:

Ze zijn vandaag niet zo indrukwekkend als de oerbomen van het Zoniënwoud maar het valt op hoe groen de streek is. Een aaneenschakeling van kleine bosjes en heel wat bomen in ieders tuin. Ze hebben er de plaats voor lijkt ons. We lazen voor we vertrokken nog over bomen en het Wood Wide Web. Bomen die alleen staan blijken minder lang te leven. Zou dat met ons ook zo zijn? We voelen toch van wel. Hoe graag we ook op pad waren we kijken er naar uit het thuisfront terug te zien.

Bekijk dit filmpje over hoe sociaal bomen ook effectief zijn. 

Zorg jij er ook voor dat bomen niet teveel alleen staan? Je kan ons nog een paar dagen sponsoren via deze link!

Moe maar heel voldaan gaan wij nu eerst even bekomen van dit geweldige avontuur, en dan posten we binnenkort nog een laatste blog met het finale resultaat van onze actie. Dankjewel alvast voor de vele bijdragen tot hiertoe en de motiverende berichtjes, het heeft ons extra power gegeven 💪🌳🙏

Slow starts and wet endings

De start:

Het is een lastige start. We starten op een stuk in Overijse waar geen fietspad is. Echt veilig voelt het niet. We worden een aantal keer geimponeerd door vrachtwagens en auto’s die rakelings langs ons en vooral dicht tegen de fietstassen rijden. 

Daarna volgt een moedeloze zoektocht naar een bakker die er niet blijkt te zijn in Jezus-Eik. Uiteindelijk wel in een pain quotidien beland bij het terugrijden naar Overijse. Als we verder rijden zitten we namelijk al in het bos. Maar nog weinig of niets gefietst om tien uur. Proberen genieten van het ontbijt dan maar. Dat lukt gelukkig. Het smaakt.

Allez we zullen het een slow start noemen dan. Het is 11 uur en we zijn weg.

Na 1 kilometer een diepe gelukzalige zucht. La foret de soignes! Het zalige Zoniënwoud. We komen op slag tot rust na Sofie die zegt ‘Ooooo toch schoon he’.

We rijden 15 km onafgebroken door de groene longen van Brussel. Je zou bijna vergeten dat het daarnet zo een drukte was.

De route:

Je las het al, de druiven in Overijse smaakten wat zuur. Gelukkig konden we snel het Zonienwoud induiken. We doorkruisten de diverse gemeenten ten oosten en zuiden van Brussel: Tervuren, Hoeilaart, La Hulpe. Nadien kregen we de volle wind op kop in open vlakte op weg naar de leeuw van Waterloo. Ook wel wat een strijd voor ons dus. Om dan via de knooppunten door Braine l’Alleud in het Hallerbos aan te komen en te lunchen. 

Sofie zoekt verbinding in het bos... Maar eigenlijk zijn we al heel verbonden ❤️.

Na het Hallerbos komen we opnieuw over de taalgrens terecht en doorkruisen we de Forges de Clabecq. Een indrukwekkende industriële site waar in 1888 een hoogoven en staalbedrijf werd opgericht. We fietsen langs een lange rits arbeiderswoningen waarvan je er enkele op foto ziet. 

Nadien volgt Tubize en enkele kleine dorpjes waar we stilaan uitkijken naar de slaapplaats.

De bomen:

Ze zijn hier zoooooo mooi, indrukwekkend en op sommige plaatsen echte woudreuzen. Een deel van het Zoniënwoud is beschermd en maakt deel uit van het Unesco-Werelderfgoed voorhistorische beukenbossen van de Karpaten. Kort gezegd: omdat het een ‘oerbos’ is! Een woudreus is trouwens een echte term en betekent een boom van ongeveer 250 jaar oud en nog in volle bloei. Il faut le faire☺️.

Lees hier meer over de oude oerbossen:

Indrukwekkend: ‘1 hectare bos houdt dezelfde hoeveelheid koolstof vast die driehonderd mensen jaarlijks uitstoten’.

Wet endings:

We dachten al een paar keer aan Dirk De Wachter maar die zegt niet veel over bossen. 😄. Maar vandaag is het wel toepasselijk. ‘Het is niet altijd de leukigheid’ zoals Dirk zegt. Ook wij krijgen na menig kaarsjes branden eerst een paar druppels regen en nadien een ferme bui over ons. En dan net op het moment dat we zoeken naar onze slaapplaats en ze niet vinden gaan de hemelsluizen open. En eens de slaapplaats gevonden bleek er niemand thuis. 😭. 

Dat was dan vrij snel in orde maar ons humeur nog niet echt. Dat was pas na een warme thee en douche ok. Excuseer nee, na de twee streekbieren, helemaal in orde. De gastvrouw van Hostellerie Au Coeur du Spinois biedt ons een biertje aan van het huis en zorgt alsnog voor een warm onthaal.

Onze gezichten gloeien, de benen zijn ok maar willen er maar al te graag mee stoppen voor vandaag. Wat zijn we weer efkes dankbaar dat we dit (kunnen) doen. Met dank aan het thuisfront! 😘😘😘.

Nog 1 keer slapen.

Wil jij ook iets planten wat misschien wel 250 jaar oud kan worden? Koop dan hier 1 of meerdere bomen. 

Geloof en hoop en ups en downs

Waar geloven we in?

Een zalig bed, buiten tanden poetsen en een uitgebreid vers ontbijt. We zijn uitgerust en op dreef en beginnen te filosoferen aan tafel.

Wat geloven we nu eigenlijk? Of wat vinden we wel of niet over ‘bossen en klimaat’. Er zijn heel wat filmpjes of artikels over die we zouden kunnen delen. Toch hebben we hier en daar bedenkingen.

Dat er iets mis is met hoe we omgaan met natuur en dat er iets aan de hand is met het klimaat kan niet genoeg in de aandacht komen vinden we. En dat gebeurt ook veel. Maar als het over oplossingen gaat hebben we niet zo direct 1 idee. 

Verandering begint bij kleine dingen en bij jezelf lazen we ergens en dat geloven we wel. ‘If you want change, it starts with one individual changing his behaviour, influencing others, changing the culture and eventually the system.’ 

In dit artikel lees je deze gedachtengang.

We geloven in vele kleinschalige acties met een uiteindelijk groter wordend effect. Acties die inspelen op bewust worden van iets. Van wat we doen en waarom en of dat allemaal wel klopt. En hoe dat anders zou kunnen. En daarna ook ons gedrag stilaan verandert. Ook omdat we het positieve effect ervan ervaren en begrijpen. Niet alleen omdat het moet. 

We komen terug op de rampspoed filmpjes. Ook wij geloven wel dat het vijf voor 12 is. Maar we zien ook aan heel wat comments op social media dat dergelijke boodschappen averechts kan werken bij mensen. Angst of een schuldgevoel geven verandert weinig. Dat geeft duidelijk aversie of voor en tegen reacties. 

Ok dus het start bij onszelf. Zeker en vast. Hoe meer dat gebeurt hoe meer politiek en bedrijven inspelen op wat een groeiende groep mensen belangrijk vinden. Toch hopen we op enkele leidersfiguren met de moed om te doen wat juist is op lange termijn. Die standpunt  durven innemen, langer denken dan hun ambtstermijn of misschien eigen leven. Die de nuchterheid en het pragmatisme van Jean luc Dehaene combineren met een ‘wir schaffen das’ houding van Angela Merkel die vertrouwen en betrokkenheid uitstraalt. Die ook ruimte laat om ongeruste stemmen te horen in het debat en alle standpunten kan verzoenen en overstijgen.

Besluit: We geloven in mensen positief inspireren en we zijn EN EN denkers. Het is niet of het ene of het andere. Het zit hem in de nuance en de complexiteit. En de dingen van diverse kanten bekijken. Elke invalshoek is belangrijk. Als er maar iets gebeurt en het geen impasse blijft omdat we elk bij ons ene standpunt blijven.

Een boek waar dit helder aan bod komt: 

Toch een shock effect filmpje kijken? ☺️ Deze van Harrison Ford vinden we wel de moeite

Is het de sfeer van Scherpenheuvel? Het magisch effect van een kaarsje branden voor iets of iemand doet iets met ons. We nemen even de tijd en rijden verder. 

De route met zijn ups en downs: 

Veel. Lang. Pijn. Bergop. Stomme omweg in Percot. Sorry we doen wat meer moeite😬.

We vertrokken aan de basiliek in Scherpenheuvel en verkenden verder de glooiende groene heuvels van het Hageland. 

We volgen meestal de knooppunten maar af en toe doen we toch een extra omwegje. Wow. Wat een pareltje. Een buizerd volgt ons in deze herfstige bostunnel en vliegt op het einde alsnog de andere kant op. Filosofisch horen we onszelf zeggen: ‘Onze kleine omzwermingen geven grote verrassingen.’ Nog wat verder mijmerend bemerken we dat dit past bij het vertragen. Wellicht merken we dan meer op dan wanneer we in volle snelheid de volgende bestemming zouden moeten halen. We genieten van deze luxe. 

De weg gaat verder langs mooi en rustig groen. Helemaal anders dan gisteren maar ook heel mooi. De intense rust valt ons op. Iedereen lijkt of binnen of aan het werk of op school. Terwijl in Limburg de fietsende gepensioneerden nog van de fleur van hun leven bleken te genieten☺️. 

We kruisen opnieuw een plukboerderij maar gaan niet langs. De hoogtemeters zijn al wel intens en we proberen het tempo er in te houden. 

Two for trees

We hangen een tijdje achter 2 tuinmannen waar we ons ineens verbonden mee voelen. Aan hun blik te zien was dat niet wederzijds. Blijft een leuke naam, hadden wij die maar verzonnen!

Een diepe tevreden zucht bij aankomst aan het Meerdaalwoud op de middag na 50 km. We nemen de tijd om te picknicken en een podcast te beluisteren van een QR die daar op de bank plakt. ‘Het bankje’, een initiatief van Opendoek, organisatie voor amateurtheater. Heel fijn.

Daarna is het genieten van de zalige groene en herfstige bossen van het Meerdaalwoud en aansluitend Heverleebos. De krakende beuken- en eikennootjes lijken stilaan popcorn na er een paar uur door te fietsen. 

Vloeken en aftellen

Eens over de taalgrens ging het mis. De klimmetjes waren te pijnlijke kuitenbijters en toen het onverhard en vol stenen bleef besloten we af te snijden richting onze slaapplaats. Bleken we die zelfde stijle bergjes terug af te moeten. 😤. We vloekten op het dorp, de stoeme spoorweg die we de derde keer kruisten en reden verder. Dan nog s de ketting van Sofie geblokkeerd. Anns handen vol smeerolie en het aftellen werd heftiger. Resultaat: meer kilometers dan de normale route.🤬. Dan maar een muziekje opzetten. Dat hielp een beetje. Zingen helpt je gedachten verzetten. Maar de benen zijn het beu. En die roepen net iets harder.

De klimmetjes blijven. Ook die naar onze slaapplaats bij Kenny in Overijse. Een zalig air bnb adresje. Een kamer voor ons apart. Een douche en wc. Meer hebben we niet nodig... Toch wel: er zitten frisse pintjes in de frigo! En woesh... alle frustraties weg van de laatste km’s. 82 km en 800 hm’s zegt de gps. 

Een biefstuk en garnaalkroketten in ‘den bonten os’ later en we zijn stilaan toe aan boompjes tellen. 170! Wow. Dankjewel iedereen.

Net voor we gaan slapen begint het te regenen. Zie je wel dat kaarsjes branden helpt!

Just believe! 🙏😇😇

Vergroot jij mee de hoop? Koop dan hier 1 of meerdere bomen. 

Over rijstpap en zadelpijn

Green start: 

Een heerlijke italiaan (eten!), een zacht bed, boompjes tellen en we vielen in een diepe slaap. Bij het wakker worden beseften we het nog beter: al 136 bomen bij elkaar gefietst! 🙏🌳💚. Het is gestart als een bescheiden plan B maar wordt een heel mooie herinnering met effect. Dankbaar starten we de dag.

Nu we s in de bewoonde wereld logeren profiteren we ervan om ergens ‘groen’ te ontbijten. Mmmm. 

De route

We vertrekken in het zonnebos, een stadsbos in Genk waar wij er toch in slagen om verloren te fietsen. Zalig idee wel een stadsbos. Het is tegelijk een speelbos en dus breed toegankelijk. 

Na Genk fietsen we richting natuurgebied De Maten. Onbeschrijfelijk mooie heidegrassen en soorten vogels waar we nog nooit van gehoord hebben. We worden er stil van en blijven er terecht wat rondslenteren. Om elke hoek is er weer een nieuw mooi groenzicht dat met het licht van de ochtend herfstzon een idyllisch effect geeft. 

We fietsen verder door langs Bokrijk en fietsen er door het water. Heel toffe ervaring. 

Een paar kilometer verder ontdekken we dat Kiewit nog mooier gras heeft dan de Pulkelpopwei. Net na Herk de stad komen we in het Schulensbroek. Een klein natuurgebied in Sint Jansberg net voor Diest volgt, alsook het Webbekoms broek. 

Al fietsend door Diest doorkruisen we ook het provinciaal domein de Halve Maan. We zijn in Vlaams-Brabant. De kilometers en zadelpijn beginnen wat te pikken dus we rijden vlug richting eindbestemming in Scherpenheuvel.

Nieuwe volgers?

Twee coureurs met een truitje van de frietboetiek passeerden ons net voor het eerste Natuurgebied en waren nieuwsgierig naar onze plannen. Bleken ze zelf biketrekking pro’s te zijn en al eerder met de fiets naar Rome, Boedapest en Kroatie geweest te zijn. Slik. Ja wij zijn nog maar juniors dan he.

Tussenstop bij fiets! Hasselt

Ook de fiets moet af en toe bijtanken dus we sprongen even binnen bij de vroegere collega’s van Ann. Zoals altijd een heel warm onthaal. We kregen er nog wat tips voor het onderhoud van de fiets. En als we ooit eens zonder bagage de mtb paden willen verder verkennen gaan we zeker terug. Het ga jullie goed Jean, Gunther, Jeroen en Winand!

Ergens onderweg: rijstpap

Je vindt ze gelukkig meer en meer: de hoevewinkels waar je dag en nacht in de automaat terecht kan voor verse lokale groenten en fruit en soms ook zuivel. Deze boerderij met pluktuinen is een pareltje. De kleine adempauze komt op het juiste moment en de iets te overdreven portie rijstpap is volledig welkom! We lezen de tekstjes die erbij staan en delen ze graag met jullie. Pure waarheid en poezie. 

We zeiden het al: bewust worden van wat je eet en van waar het komt daar zijn we vaak mee bezig. Als een soort respect voor onszelf en ons lichaam. Maar ook voor de natuur. Door niet te overdrijven in (over)consumptie van dingen die niet echt nodig zijn in dit seizoen of van belachelijk ver moeten komen. De laatste tijd maakten we zelf ook al wel de klik. Als je tot 3 keer toe in de supermarkt moet navragen waarom er geen Belgische appels kan kopen. Je dan het antwoord krijgt dat er op dat moment geen voorradig zijn. En in het naar huis rijden twee volle appelboomgaarden passeert? Tja dan maken wij stilaan de klik om gewoon om de hoek bij de appelboer langs te gaan. Oh ja dan moeten we dat iets meer plannen dat wel. Maar die automaten kunnen dus altijd. Heerlijk. En lang leve rijstpap tijdens het fietsen trouwens! 🤪

Bekijk hier een filmpje over biodiversiteit. Over o.a. meer respect voor onze natuur en leven volgens het ritme van de natuur. Dat komt tegoed aan de biodiversiteit maar heeft een nog een veel bredere impact. 

Slapen in de bossen

In Scherpenheuvel vinden we heerlijke zaligheid in een bosje naast een wijndomein. Onze tent en malse bedden staan te wachten. 

We douchen in open lucht, koken ons eigen potje en gaan op tijd slapen. Morgen best wat hoogtemeters op de planning. Slaapwel bomen. Tot morgen.

Vind jij 136 bomen ook nog niet genoeg? Koop dan 1 of meerdere bomen via deze link.

De grens bereikt?

Groen gratis en overal:

De Dommelvalei in Overpelt is onze eerste bosomweg. Heerlijk mooi en inspirerend toegankelijk. Een gedichtenwandeling. Een open plek om te spelen en zitten. Natuur mag best beschermd zijn maar is liefst ook toegankelijk om er van te kunnen genieten vinden we. Conclusie is: er moet gewoon meer groen zijn zodat ze beide kunnen. Wat fragiel is beschermen en wat sterker is delen. Goed bezig Limburg.

De tweede bosomweg is van hetzelfde. Het Heesakkerpark nodigt uit! Wat wij alvast ook gaan doen: plezier maken, van de paden afdwalen. Mag dit ook voor volwassenen aub🙏. 

Sofie komt hier alvast graag s terug met Akela (de hond). Ze beloofde alvast aan DogSense om mooie plekjes uit te zoeken om te mantrailen. 

Green peace please

We kennen het allemaal en in corona tijden boomde het: van het moment dat we vrij zijn trekken we massaal naar buiten. Fietsen, wandelen, geocaching, suppen met de zomerse hitte. Alsof we dan pas zeggen: hehe nu kunnen we onszelf zijn. Een quote van de liefste duitse boswachter Peter Wohlleben verraste ons: het is een fabeltje dat de natuur ons tot rust brengt. De natuur brengt ons in een natuurlijke toestand. Het is de toestand waar we in komen als we naar en aan het soort werk gaan in bepaalde omstandigheden die voor stress zorgen.

Daar een balans in vinden is een mooie uitdaging vinden we. En dat delen we al even. Dat proberen we ook in onze beider jobs maar eerst en vooral ook voor onszelf. We houden geen pleidooi voor niet werken en een hele dag in het bos fietsen voor alle duidelijkheid 😅. Wel voor een gezondere balans. En een gezondere omgeving met veel meer ademruimte en groen voor iedereen.

We hebben een volger! 

En ineens was ze daar! Een vrolijke spring in t veld vroeg ons op kilometer 30 of ons padje waar we insloegen wel berijdbaar was, waar het zou uitkomen ... en dat ze zo’n paadjes zo mooi vond maar er niet zomaar alleen durfde inrijden. Ze had niet veel overtuiging nodig om met ons mee te rijden. En hop, weg waren we, met Maggi met de I van de bouillonblokjes.

Kwam zij op ons pad of wij op het hare? Geen idee. Maar we bleken heel wat te hebben om over te praten. En Maggi blijkt ook heel erg begaan te zijn met eten en hoe en waarom dit op ons bord komt of soms niet zou moeten komen. Heel bewust van wat ze eet, waar het vandaan komt, wat we nodig hebben en wat niet. En hoe er een industrie ontstaan is die dingen maakt die we van nature niet nodig hebben. Toffe  madam die Maggi die graag met ons van de paadjes afwijkt. Ze vergezelde ons een kleine 40 km en we namen hartelijk afscheid. Het ga je goed Maggi.

De route:

We zoeken vandaag de grenzen op van het mooie Limburgse landschap en de grensstreek. 

We vertelden al over de mooie natuurdomeinen. Ook het Kolisbos was knap. Daarna kwam een mooi stukje langs het kanaal van Bocholt naar Bree. Daar sloegen we af en doorkruisten we pure natuur en namen we de even pure Maggi op sleeptouw.

De route is ook vandaag alles behalve alleen asfalt. De bosomwegjes brengen ons in mtb routes, onverharde natuurpaden en bij momenten de befaamde Transactief paden. 😂. Lees: heel mooi en avontuurlijk maar soms niet berijdbaar. 

Een dikke dankjewel aan alle Transactivo’s die ons steunden trouwens. Want zij weten wat de bossen waard zijn en dat we er graag en respectvol doorfietsen. 💚💚💚

Eindigen doe we moe en voldaan na 96 km en een Cornet in het Green Hotel. Schol!

Sponsor jij ook mee voor gratis groen overal ? Koop 1 of meerdere bomen via deze link.

Creatief met zand

 Outside wellness: 

Vandaag voelen we dat gisteren best wel intens was. De eerste dag, oefenen om te fietsen met zware bagage, de weg wat uitzoeken... en misschien 1(?) tripel karmeliet teveel voor we gingen slapen. Het moest maar zo plezant niet zijn met Marianne.

Dus vandaag genieten we vaak van de stilte en al het moois rond ons. We lassen letterlijk een aantal adempauzes in onder de deskundige begeleiding van de stem van Katrien Hooghe. Ze lanceerde recent een digitaal pakket met korte en langere oefeningen om zorg te dragen voor lichaam en geest. Dat deed deugd. 

Wij voelen het al en willen het met jullie delen maar blijkbaar is het onderzocht en bewezen: 2 uur per week in de natuur heeft al een positief effect op je fysieke en mentale gezondheid. Veel te weinig vinden we 😉. Lees hier het volledige artikel.

Het moois van vandaag

De kempen en Limburg fietsland. Het is duidelijk een ander kaliber dan dag 1. Er is heel wat geinvesteerd in natuur en groen maar ook in de toegankelijkheid ervan. De knooppunten in deze regio komen nauwelijks langs een drukke weg en doorkruisen al het moois qua bossen en natuurgebied. Groene gebieden zijn heel uitgestrekt en wijds. En ook heel populair.

De nazomerzon maakt het lichtspel tussen de bomen nog mooier. We genieten intens met alle zintuigen. 

De route: moet er nog zand zijn?

We rijden verder door de kempen vanuit Vorselaar naar Poederlee, Zittaard richting Kasterlee en de Hoge rielen. Via Dessel en een rit langs het Kanaal Bocholt Herentals komen we aan in de prachtige Lommelse sahara. Voor 1 keer hebben we het er voor over om onze fiets in het losse zand verder te duwen langs het water. 

De laadste loodjes brachten ons naar knooppunt 272 waar je kan fietsen tot aan de toppen van de bomen. 

We lieten vandaag enkele offroad lusjes links liggen. Wegens teveel zand om te kunnen rechtblijven 🙃. Gelukkig bleken de knooppunten mooi genoeg om alle bossen te kunnen ontdekken. 

Gezellige huiselijkheid bij B&B Heidi en Diesje

Moe van de rit komen we lichtjes afgepeigerd aan in onze ‘home sweet home with a twist’. Heidi zorgt voor een warm onthaal in haar huis en vindt na lang zoeken toch nog ergens een fris pintje. He he. Onze morale terug opgekrikt. We voelen ons hier goed, kijken uit naar het zachte malse bed en genieten ondertussen van alle leuke kleine gadgets in het huis. Een en al gezellig en huiselijk. Slapen zullen we.

Dankje Heidi om ons mee te sponsoren ook 🙏.

Sponsor jij ook mee voor meer outside wellness? Koop 1 of meerdere bomen via deze link.