De start:
Het is een lastige start. We starten op een stuk in Overijse waar geen fietspad is. Echt veilig voelt het niet. We worden een aantal keer geimponeerd door vrachtwagens en auto’s die rakelings langs ons en vooral dicht tegen de fietstassen rijden.
Daarna volgt een moedeloze zoektocht naar een bakker die er niet blijkt te zijn in Jezus-Eik. Uiteindelijk wel in een pain quotidien beland bij het terugrijden naar Overijse. Als we verder rijden zitten we namelijk al in het bos. Maar nog weinig of niets gefietst om tien uur. Proberen genieten van het ontbijt dan maar. Dat lukt gelukkig. Het smaakt.
Allez we zullen het een slow start noemen dan. Het is 11 uur en we zijn weg.
Na 1 kilometer een diepe gelukzalige zucht. La foret de soignes! Het zalige Zoniënwoud. We komen op slag tot rust na Sofie die zegt ‘Ooooo toch schoon he’.
We rijden 15 km onafgebroken door de groene longen van Brussel. Je zou bijna vergeten dat het daarnet zo een drukte was.
De route:
Je las het al, de druiven in Overijse smaakten wat zuur. Gelukkig konden we snel het Zonienwoud induiken. We doorkruisten de diverse gemeenten ten oosten en zuiden van Brussel: Tervuren, Hoeilaart, La Hulpe. Nadien kregen we de volle wind op kop in open vlakte op weg naar de leeuw van Waterloo. Ook wel wat een strijd voor ons dus. Om dan via de knooppunten door Braine l’Alleud in het Hallerbos aan te komen en te lunchen.
Sofie zoekt verbinding in het bos... Maar eigenlijk zijn we al heel verbonden ❤️.
Na het Hallerbos komen we opnieuw over de taalgrens terecht en doorkruisen we de Forges de Clabecq. Een indrukwekkende industriële site waar in 1888 een hoogoven en staalbedrijf werd opgericht. We fietsen langs een lange rits arbeiderswoningen waarvan je er enkele op foto ziet.
Nadien volgt Tubize en enkele kleine dorpjes waar we stilaan uitkijken naar de slaapplaats.
De bomen:
Ze zijn hier zoooooo mooi, indrukwekkend en op sommige plaatsen echte woudreuzen. Een deel van het Zoniënwoud is beschermd en maakt deel uit van het Unesco-Werelderfgoed voorhistorische beukenbossen van de Karpaten. Kort gezegd: omdat het een ‘oerbos’ is! Een woudreus is trouwens een echte term en betekent een boom van ongeveer 250 jaar oud en nog in volle bloei. Il faut le faire☺️.
Lees hier meer over de oude oerbossen:
Indrukwekkend: ‘1 hectare bos houdt dezelfde hoeveelheid koolstof vast die driehonderd mensen jaarlijks uitstoten’.
Wet endings:
We dachten al een paar keer aan Dirk De Wachter maar die zegt niet veel over bossen. 😄. Maar vandaag is het wel toepasselijk. ‘Het is niet altijd de leukigheid’ zoals Dirk zegt. Ook wij krijgen na menig kaarsjes branden eerst een paar druppels regen en nadien een ferme bui over ons. En dan net op het moment dat we zoeken naar onze slaapplaats en ze niet vinden gaan de hemelsluizen open. En eens de slaapplaats gevonden bleek er niemand thuis. 😭.
Dat was dan vrij snel in orde maar ons humeur nog niet echt. Dat was pas na een warme thee en douche ok. Excuseer nee, na de twee streekbieren, helemaal in orde. De gastvrouw van Hostellerie Au Coeur du Spinois biedt ons een biertje aan van het huis en zorgt alsnog voor een warm onthaal.
Onze gezichten gloeien, de benen zijn ok maar willen er maar al te graag mee stoppen voor vandaag. Wat zijn we weer efkes dankbaar dat we dit (kunnen) doen. Met dank aan het thuisfront! 😘😘😘.
Nog 1 keer slapen.
Wil jij ook iets planten wat misschien wel 250 jaar oud kan worden? Koop dan hier 1 of meerdere bomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten