Een zalig bed, buiten tanden poetsen en een uitgebreid vers ontbijt. We zijn uitgerust en op dreef en beginnen te filosoferen aan tafel.
Wat geloven we nu eigenlijk? Of wat vinden we wel of niet over ‘bossen en klimaat’. Er zijn heel wat filmpjes of artikels over die we zouden kunnen delen. Toch hebben we hier en daar bedenkingen.
Dat er iets mis is met hoe we omgaan met natuur en dat er iets aan de hand is met het klimaat kan niet genoeg in de aandacht komen vinden we. En dat gebeurt ook veel. Maar als het over oplossingen gaat hebben we niet zo direct 1 idee.
Verandering begint bij kleine dingen en bij jezelf lazen we ergens en dat geloven we wel. ‘If you want change, it starts with one individual changing his behaviour, influencing others, changing the culture and eventually the system.’
In dit artikel lees je deze gedachtengang.
We geloven in vele kleinschalige acties met een uiteindelijk groter wordend effect. Acties die inspelen op bewust worden van iets. Van wat we doen en waarom en of dat allemaal wel klopt. En hoe dat anders zou kunnen. En daarna ook ons gedrag stilaan verandert. Ook omdat we het positieve effect ervan ervaren en begrijpen. Niet alleen omdat het moet.
We komen terug op de rampspoed filmpjes. Ook wij geloven wel dat het vijf voor 12 is. Maar we zien ook aan heel wat comments op social media dat dergelijke boodschappen averechts kan werken bij mensen. Angst of een schuldgevoel geven verandert weinig. Dat geeft duidelijk aversie of voor en tegen reacties.
Ok dus het start bij onszelf. Zeker en vast. Hoe meer dat gebeurt hoe meer politiek en bedrijven inspelen op wat een groeiende groep mensen belangrijk vinden. Toch hopen we op enkele leidersfiguren met de moed om te doen wat juist is op lange termijn. Die standpunt durven innemen, langer denken dan hun ambtstermijn of misschien eigen leven. Die de nuchterheid en het pragmatisme van Jean luc Dehaene combineren met een ‘wir schaffen das’ houding van Angela Merkel die vertrouwen en betrokkenheid uitstraalt. Die ook ruimte laat om ongeruste stemmen te horen in het debat en alle standpunten kan verzoenen en overstijgen.
Besluit: We geloven in mensen positief inspireren en we zijn EN EN denkers. Het is niet of het ene of het andere. Het zit hem in de nuance en de complexiteit. En de dingen van diverse kanten bekijken. Elke invalshoek is belangrijk. Als er maar iets gebeurt en het geen impasse blijft omdat we elk bij ons ene standpunt blijven.
Een boek waar dit helder aan bod komt:
Toch een shock effect filmpje kijken? ☺️ Deze van Harrison Ford vinden we wel de moeite
Is het de sfeer van Scherpenheuvel? Het magisch effect van een kaarsje branden voor iets of iemand doet iets met ons. We nemen even de tijd en rijden verder.
De route met zijn ups en downs:
Veel. Lang. Pijn. Bergop. Stomme omweg in Percot. Sorry we doen wat meer moeite😬.
We vertrokken aan de basiliek in Scherpenheuvel en verkenden verder de glooiende groene heuvels van het Hageland.
We volgen meestal de knooppunten maar af en toe doen we toch een extra omwegje. Wow. Wat een pareltje. Een buizerd volgt ons in deze herfstige bostunnel en vliegt op het einde alsnog de andere kant op. Filosofisch horen we onszelf zeggen: ‘Onze kleine omzwermingen geven grote verrassingen.’ Nog wat verder mijmerend bemerken we dat dit past bij het vertragen. Wellicht merken we dan meer op dan wanneer we in volle snelheid de volgende bestemming zouden moeten halen. We genieten van deze luxe.
De weg gaat verder langs mooi en rustig groen. Helemaal anders dan gisteren maar ook heel mooi. De intense rust valt ons op. Iedereen lijkt of binnen of aan het werk of op school. Terwijl in Limburg de fietsende gepensioneerden nog van de fleur van hun leven bleken te genieten☺️.
We kruisen opnieuw een plukboerderij maar gaan niet langs. De hoogtemeters zijn al wel intens en we proberen het tempo er in te houden.
Two for trees
We hangen een tijdje achter 2 tuinmannen waar we ons ineens verbonden mee voelen. Aan hun blik te zien was dat niet wederzijds. Blijft een leuke naam, hadden wij die maar verzonnen!
Een diepe tevreden zucht bij aankomst aan het Meerdaalwoud op de middag na 50 km. We nemen de tijd om te picknicken en een podcast te beluisteren van een QR die daar op de bank plakt. ‘Het bankje’, een initiatief van Opendoek, organisatie voor amateurtheater. Heel fijn.
Daarna is het genieten van de zalige groene en herfstige bossen van het Meerdaalwoud en aansluitend Heverleebos. De krakende beuken- en eikennootjes lijken stilaan popcorn na er een paar uur door te fietsen.
Vloeken en aftellen
Eens over de taalgrens ging het mis. De klimmetjes waren te pijnlijke kuitenbijters en toen het onverhard en vol stenen bleef besloten we af te snijden richting onze slaapplaats. Bleken we die zelfde stijle bergjes terug af te moeten. 😤. We vloekten op het dorp, de stoeme spoorweg die we de derde keer kruisten en reden verder. Dan nog s de ketting van Sofie geblokkeerd. Anns handen vol smeerolie en het aftellen werd heftiger. Resultaat: meer kilometers dan de normale route.🤬. Dan maar een muziekje opzetten. Dat hielp een beetje. Zingen helpt je gedachten verzetten. Maar de benen zijn het beu. En die roepen net iets harder.
De klimmetjes blijven. Ook die naar onze slaapplaats bij Kenny in Overijse. Een zalig air bnb adresje. Een kamer voor ons apart. Een douche en wc. Meer hebben we niet nodig... Toch wel: er zitten frisse pintjes in de frigo! En woesh... alle frustraties weg van de laatste km’s. 82 km en 800 hm’s zegt de gps.
Een biefstuk en garnaalkroketten in ‘den bonten os’ later en we zijn stilaan toe aan boompjes tellen. 170! Wow. Dankjewel iedereen.
Net voor we gaan slapen begint het te regenen. Zie je wel dat kaarsjes branden helpt!
Just believe! 🙏😇😇
Vergroot jij mee de hoop? Koop dan hier 1 of meerdere bomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten