Groen gratis en overal:
De Dommelvalei in Overpelt is onze eerste bosomweg. Heerlijk mooi en inspirerend toegankelijk. Een gedichtenwandeling. Een open plek om te spelen en zitten. Natuur mag best beschermd zijn maar is liefst ook toegankelijk om er van te kunnen genieten vinden we. Conclusie is: er moet gewoon meer groen zijn zodat ze beide kunnen. Wat fragiel is beschermen en wat sterker is delen. Goed bezig Limburg.
De tweede bosomweg is van hetzelfde. Het Heesakkerpark nodigt uit! Wat wij alvast ook gaan doen: plezier maken, van de paden afdwalen. Mag dit ook voor volwassenen aub🙏.
Sofie komt hier alvast graag s terug met Akela (de hond). Ze beloofde alvast aan DogSense om mooie plekjes uit te zoeken om te mantrailen.
Green peace please
We kennen het allemaal en in corona tijden boomde het: van het moment dat we vrij zijn trekken we massaal naar buiten. Fietsen, wandelen, geocaching, suppen met de zomerse hitte. Alsof we dan pas zeggen: hehe nu kunnen we onszelf zijn. Een quote van de liefste duitse boswachter Peter Wohlleben verraste ons: het is een fabeltje dat de natuur ons tot rust brengt. De natuur brengt ons in een natuurlijke toestand. Het is de toestand waar we in komen als we naar en aan het soort werk gaan in bepaalde omstandigheden die voor stress zorgen.
Daar een balans in vinden is een mooie uitdaging vinden we. En dat delen we al even. Dat proberen we ook in onze beider jobs maar eerst en vooral ook voor onszelf. We houden geen pleidooi voor niet werken en een hele dag in het bos fietsen voor alle duidelijkheid 😅. Wel voor een gezondere balans. En een gezondere omgeving met veel meer ademruimte en groen voor iedereen.
We hebben een volger!
En ineens was ze daar! Een vrolijke spring in t veld vroeg ons op kilometer 30 of ons padje waar we insloegen wel berijdbaar was, waar het zou uitkomen ... en dat ze zo’n paadjes zo mooi vond maar er niet zomaar alleen durfde inrijden. Ze had niet veel overtuiging nodig om met ons mee te rijden. En hop, weg waren we, met Maggi met de I van de bouillonblokjes.
Kwam zij op ons pad of wij op het hare? Geen idee. Maar we bleken heel wat te hebben om over te praten. En Maggi blijkt ook heel erg begaan te zijn met eten en hoe en waarom dit op ons bord komt of soms niet zou moeten komen. Heel bewust van wat ze eet, waar het vandaan komt, wat we nodig hebben en wat niet. En hoe er een industrie ontstaan is die dingen maakt die we van nature niet nodig hebben. Toffe madam die Maggi die graag met ons van de paadjes afwijkt. Ze vergezelde ons een kleine 40 km en we namen hartelijk afscheid. Het ga je goed Maggi.
De route:
We zoeken vandaag de grenzen op van het mooie Limburgse landschap en de grensstreek.
We vertelden al over de mooie natuurdomeinen. Ook het Kolisbos was knap. Daarna kwam een mooi stukje langs het kanaal van Bocholt naar Bree. Daar sloegen we af en doorkruisten we pure natuur en namen we de even pure Maggi op sleeptouw.
De route is ook vandaag alles behalve alleen asfalt. De bosomwegjes brengen ons in mtb routes, onverharde natuurpaden en bij momenten de befaamde Transactief paden. 😂. Lees: heel mooi en avontuurlijk maar soms niet berijdbaar.
Een dikke dankjewel aan alle Transactivo’s die ons steunden trouwens. Want zij weten wat de bossen waard zijn en dat we er graag en respectvol doorfietsen. 💚💚💚
Eindigen doe we moe en voldaan na 96 km en een Cornet in het Green Hotel. Schol!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten